کد مطلب:312392 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:218
سوگ سروده های فرزندان عباس
الف- مرثیه ی فضل بن حسن بن عبیدالله بن عباس بن علی (ع):
احق الناس ان یبكی علیه
فتی ابكی الحسین بكربلاء
اخوه و ابن والده علی
ابوالفضل المضرج بالد ماء
و من واساه لا یثنیه شی ء
و جاد له علی عطش بماء [1] .
سزاوارترین كسی كه باید بر او گریست جوانی است كه در كربلا حسین (ع) را گریان كرد.
برادرش، فرزند علی (ع) یعنی ابوالفضل كه آغشته به خون بود.
او كه یاری برادر خود كرد و هیچ چیزی او را از یاری حسین بازنداشت و با آن كه تشنه بود برای او آب آورد.
ب- سوگ سروده ی فضل بن محمد بن فضل بن حسن بن عبیدالله بن عباس بن امیرالمؤمنین (ع):
انی لا ذكر للعباس موقفه
بكربلاء و هام القوم یختطف
یحمی الحسین و یحمیه علی ظمأ
و لا یولی و لا یثنی فمختلف
و لا أری مشهدا یوما كمشهده
مع الحسین علی الفضل و الشرف
اكرم به مشهدا بانت فضیلته
و ما اضاع له افعاله خلف [2] .
یاد می آورم عباس (ع) را آن گاه كه در كربلا بود و قومی عطشناك او را می كشیدند.
او از حسین (ع) نگاهبانی می كرد و نگاهبانی می كرد و تشنه بود. در رفت و آمد بود و نه پشت به او می كرد و نه شانه خالی می نمود.
هیچ روزی را مانند روز شهادت او ندیدم كه همراه حسین (ع) با آن فضیلت و شرافت به شهادت رسید.
[ صفحه 275]
گرامی بدار روز شهادت او را كه فضائلش آشكار شد و هیچ در پی آینده ای نمی تواند كارهای او را نابود كند.
احق الناس ان یبكی علیه
فتی ابكی الحسین بكربلاء
اخوه و ابن والده علی
ابوالفضل المضرج بالد ماء
و من واساه لا یثنیه شی ء
و جاد له علی عطش بماء [1] .
سزاوارترین كسی كه باید بر او گریست جوانی است كه در كربلا حسین (ع) را گریان كرد.
برادرش، فرزند علی (ع) یعنی ابوالفضل كه آغشته به خون بود.
او كه یاری برادر خود كرد و هیچ چیزی او را از یاری حسین بازنداشت و با آن كه تشنه بود برای او آب آورد.
ب- سوگ سروده ی فضل بن محمد بن فضل بن حسن بن عبیدالله بن عباس بن امیرالمؤمنین (ع):
انی لا ذكر للعباس موقفه
بكربلاء و هام القوم یختطف
یحمی الحسین و یحمیه علی ظمأ
و لا یولی و لا یثنی فمختلف
و لا أری مشهدا یوما كمشهده
مع الحسین علی الفضل و الشرف
اكرم به مشهدا بانت فضیلته
و ما اضاع له افعاله خلف [2] .
یاد می آورم عباس (ع) را آن گاه كه در كربلا بود و قومی عطشناك او را می كشیدند.
او از حسین (ع) نگاهبانی می كرد و نگاهبانی می كرد و تشنه بود. در رفت و آمد بود و نه پشت به او می كرد و نه شانه خالی می نمود.
هیچ روزی را مانند روز شهادت او ندیدم كه همراه حسین (ع) با آن فضیلت و شرافت به شهادت رسید.
[ صفحه 275]
گرامی بدار روز شهادت او را كه فضائلش آشكار شد و هیچ در پی آینده ای نمی تواند كارهای او را نابود كند.
[1] الغدير، ج 3، ص 3، به نقل از «روض الجنان في نيل مشتهي الجنان» مقاتل الطالبيين، ص 89، بدون ذكر نام شاعر آن را آورده است. درباره اين اشعار در فصل اول همين كتاب گفت وگو كرديم.
[2] العباس، ص 223، بطل العلقمي، ج 3، ص 466. نيز بنگريد به: همين كتاب، فصل اول.